Nowości  Kosmonautyka    
 


Kosmonautyka.pl > Siergiej Korolow

Siergiej Korolow

Siergiej Korolow (1907 - 14 stycznia 1966) był jednym z najważniejszych pionierów kosmonautyki, "ojcem" radzieckiego programu kosmicznego.

Opracowane pod jego kierownictwem statki kosmiczne Sojuz i rakiety Sojuz, w ulepszonych wersjach, do dziś stanowią podstawę załogowych lotów w kosmos... 50 lat od jego śmierci. Choć na dzień dzisiejszy słowo "podstawa" to mało powiedziane, skoro oprócz statków Sojuz obecnie jedynymi załogowymi statkami kosmicznymi latającymi w kosmos są startujące sporadycznie chińskie Shenzhou.


Rakieta nośna Sojuz, opracowana przez Korolowa jako pocisk balistyczny R-7 do przenoszenia bomb jądrowych, jest do dziś koniem roboczym nie tylko załogowych lotów kosmicznych dla całego świata, ale także do wynoszenia sztucznych satelitów. (grafika: Roscosmos)

Młodość

Urodził się na Ukrainie. Jego rodzicami było dwoje nauczycieli języka rosyjskiego. Sam określał się jak Ukrainiec, tylko czasami jako Rosjanin aby pokazać swoją lojalność. Był wyuczonym dekarzem i murarzem. Już w wieku 17 lat zaprojektował on swój pierwszy szybowiec K-5. W 1925 roku rozpoczął studia na politechnice w Kijowie. Studia ukończył już w Moskwie. Praktyki odbył w instytucie aerodynamiki. Pod okiem Tupolewa stworzył swój pierwszy motoszybowiec, który był jego pracą dyplomową (otrzymał tytuł inżyniera lotniczego). Rakietami zainteresował się w latach 30. XX wieku - brał udział przy zbudowani pierwszych rakiet hybrydowych GIRD-09 i GIRD-X.

Gułag

W 1938 roku został aresztowany i skazany na 10 lat więzienia za rzekome przygotowywanie zamachu na Stalina. Zadenuncjował go Walentin Głuszko, z którym pracował zaś po latach współpracował i jednocześnie konkurował.


Korolow po aresztowaniu

W obozie dla specjalistów (szaraszka) zmuszony był do pracy na silnikami do samolotów myśliwskich.

Główny Konstruktor

Tuż przed końcem 2 wojny światowej, dzięki wstawiennictwu Tupolewa, został zwolniony. Podczas podróży z obozu niemal zmarł na szkorbut. Na polecenie Armii Czerwonej udał się do Berlina, aby zapoznać się z pracami Wernher von Brauna, z którym będzie konkurował w ramach tzw. wyścigu kosmicznego. Badał tam części i odtwarzał utraconą dokumentację niemieckiej rakiety balistycznej V2.

W tym czasie został dyrektorem Specjalnego Biura Konstrukcyjnego nr 1, w skrócie OKB-1, które dziś jest największym rosyjskim przedsiębiorstwem w branży przemysłu kosmicznego. Ze względu na zachowanie tajemnicy tożsamości w pracy nazywany był Głównym Konstruktorem.

W 1947 roku dzięki inżynierii wstecznej udało się zbudować rakietę R-1, replikę V2. Przeprowadzono 11 jej startów. Stworzono ulepszoną, większą wersję rakiety R-2 (1952), bardziej niezawodną i o większym zasięgu. W tym czasie także wstąpił do Partii Komunistycznej. Następne rakiety R-5 i w końcu R-7 bazowały już na własnych technologiach biura konstrukcyjnego Korolowa.

R-7 był pierwszym na świecie międzykontynentalnym pociskiem balistyczny zdolnym do przenoszenia bomb jądrowych na odległość 7 tys. km.

Sputnik - pierwszy sztuczny satelita


Wizualizacja Sputnika na orbicie, pierwszego sztucznego satelity Ziemi (grafika: Gregory R Todd, Wikipedia ((CC)

Na rakiecie R-7 w 1957 roku wyniesiony został pierwszy sztuczny satelita Sputnik (propozycję wykorzystania rakiety do wyniesienia sztucznego satelity Korolow zgłaszał on już w 1953 roku).

Wyniesienie Sputnika stanowiło szok dla świata Zachodu. Dla Amerykanów, przekonanych o swojej supremacji technologicznej, było to upokorzenie. Dla opinii publicznej jasny sygnał, że ZSRR jest wstanie wysłać bombę jądrową w dowolny punkt świata. Nikita Chruszczow dostrzegając propagandowy znaczenie Sputnika zadecydował o wyniesieniu psa Łajkę na orbitę na 40 rocznicę Rewolucji Październikowej.

Łuna - pierwsza sonda kosmiczna

2 stycznia 1959 roku w kierunku Księżyca wystartowała opracowana przez biuro Korolowa pierwsza sonda kosmiczna. Była to Łuna 1.


Łuna 1 miała kształt kuli, z której wystawały cztery krótkie anteny oraz dłuższy od nich wysięgnik z magnetometrem (grafika: Wikipedia (CC))

Łuna 1 była pierwszym obiektem wykonanym przez człowieka, który wydostał się z grawitacyjnego przyciągania Ziemi i który jako pierwszy przeleciał w pobliżu Księżyca.

Gagarin - pierwszy człowiek w kosmosie

Potem był pierwszy człowiek w kosmosie Juri Gagarin na pokładzie statku kosmicznego Wostok 1 (1961), także zaprojektowanym w biurze Korolowa.

Satelity szpiegowskie

Konstrukcja kapsuły Wostok była wykorzystywana przez biuro Korolowa w satelitach szpiegowskich Zenit. Przez ponad 33 lat wyniesiono ponad 500 takich satelitów co czyni go najliczniejszym wynoszonym typem obiektu w historii kosmonautyki.


Satelity szpiegowskie Zenit wykonywały głównie zdjęcia satelitarne Ziemi (grafika: Maryanna Nesina, Wikipedia (CC))

Księżyc, Mars i Wenus

Potem prowadził prace nad olbrzymią rakietą nośną N1, która miała umożliwić Rosjanom m.in. lądowanie na Księżycu.


Rakieta N1 miała zabrać Rosjan na Księżyc, a potem nawet w kierunku Marsa i Wenus

Jak się okazało po śmierci konstruktora nie była to zbyt udana rakieta - wszystkie 4 loty próbne (1969, 1971, 1972) zakończyły się eksplozją tej rakiety. Co ciekawe rakieta ta umożliwić miała także załogowe loty międzyplanetarne do planet Mars i Wenus, nad czym Korolow także pracował.

Życie prywatne

Lubiany przez otoczenie, niezbyt wysoki i masywnie zbudowany Korolow był sceptykiem, cynikiem i pesymistą... z optymistyczną wizją na przyszłość.

"Zabiją nawet bez nekrologu (powodów) " - brzmiało jedno z jego ulubionych powiedzonek, którym motywował współpracowników.

Wódka i inne napoje alkoholowe nie często gościła na jego stole. Postrzegany przez kobiety jako atrakcyjny nie unikał ich towarzystwa. Miało to wpływ na jego małżeństwo. Związał się z Niną Kotenkową, która była tłumaczką. W 1948 rozwiódł się z żoną. Z Niną ożenił się rok później. Nie przeszkadzało mu to mieć kolejne romanse.

Śmierć

Korolow miał problemy zdrowotne, które z czasem były coraz bardziej dotkliwe. Nie bez znaczenia dla jego zdrowia było uwięzienie w Gułagu. W 1960 roku miał on atak serca. Na początku stycznia 1966 został dostarczony do szpitala na operację usunięcia krwawiących hemoroidów. Podczas niej odkryto u niego raka jelita grubego. Podczas operacji lekarze nie mogli go zaintubować. Powód? Na skutek bicia podczas przesłuchań złamano mu szczękę, która źle się zrosła. Zmarł 14 stycznia 1966 roku z powodu pooperacyjnego wycieńczenia organizmu.

Nie odczekał lądowania Amerykanów na Księżycu i klęski sowieckiego załogowego programu księżycowego. Pośmiertnie doczekał się jednak uznania. W przeciwieństwie do Wernhera von Brauna pracującego dla USA za życia jego nazwisko było tajemnicą państwową. Zostało dopiero upublicznione po jego śmierci.

Wsparcie

 

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne.
Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!

Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: