Kosmonautyka.pl > Aquarius
Aquarius
Aquarius niepowstała amerykańska lekka rakieta nośna mająca startować z wody.Powstawanie
Rakieta rozwijana była od 1998 roku przez amerykańską firmę Space Systems/Loral. Wynosić miała na niską orbitę okołoziemską (LEO) ładunek o masie 1 tony. Jej start odbywać się miał w sposób niezwykły, bo z wód oceanu. Rakieta miała być spuszczana do oceanu z barki. Pozycję w pionie rakiety zapewniać miał duży betony klocek, który liną ściągał dół rakiety w kierunku dna i tak ją ustawiał w pionie.
Start z wody rakiety Dolphin
Koncepcja startów z wody nie była nowa. Amerykańska marynarka wojenna pracowała nad nimi dla pocisków balistycznych w ramach projektu Hydra w latach 60. XX wieku. W tych także latach opracowano koncepcję rakiety Sea Dragon, większej niż księżycowa rakieta nośna Saturn V. Z wody w 1984 roku startowała komercyjna rakieta sondażowa Dolphin.
Budowa
Aquarius to rakieta jednostopniowa wykorzystująca 1 silnik rakietowy napędzany płynnym tlenem (LOX) oraz płynnym wodorem (LH2).
Dane techniczne:
- stopnie: 1
- długość: 43 m
- średnica: 4 m
- masa startowa: 130 t
- silniki: 1 o ciągu 818 kN
- paliwo: płynny tlen (LOX) i płynny wodór (LH2)
- ładunek na orbitę LEO: 1 t
Projekt rakiety był maksymalnie prosty tak, aby rakieta miała minimalną liczbę elementów. Postawiono na 1 stopień i 1 silnik rakietowy. Zrezygnowano z typowych dla tej wielkości rakiet drogich oraz skomplikowanych turbopomp zasilających silnik rakietowy w paliwo. Zamiast tego przewidziano o wiele prostszy oraz tańszy system ciśnieniowy, gdzie to ciśnienie ze zbiornika wypycha paliwo do silników. To system stosowany chętnie w małych rakietach na paliwo płynne. Jako materiał na zbiorniki na paliwo przewidziano włókno węglowe.
Także sam proces rozwojowy rakiety miał być prostszy, nie wymagający dużej ilości testów. Jako, że rakiety Aquarius miały dostarczać głównie paliwo, wodę i żywność na niską orbitę okołoziemską - np. na Międzynarodową Stację Kosmiczną - to planowano, że będzie dopuszczalna utrata nawet 1/3 rakiet.
Koncepcja Aquarius - część 1
Koncepcja Aquarius - część 2
Loty
Ponieważ start odbywać się miał z wody niepotrzebny był kosztowny kosmodrom. W przypadku nieudanego startu nie zachodziłoby niebezpieczeństwo jego uszkodzenia przez wybuchającą rakietę.
Testy wykazały, że nawet przy falach taki system ustawienia rakiety zapewnia zaledwie maksymalne 3 procentowe odchylenie od pionu. Okazało się także, że typowy, niemal wybuchowy start silnika rakietowego pod wodą jest łagodniejszy niż z powierzchni Ziemi.
Rakiety Aquarius startować miały z Pacyfiku na wschód od Kalifornii. Z fabryki nad ocean w Kalifornii rakiety miały być transportowane za pomocą pociągów oraz samochodów ciężarowych. Potem przenoszone miały być na barkę.
Rakieta miała być zanurzana w wodzie poprzez częściowe zatopienie barki transportowej
Ładunek miał być przenoszony przez kosmiczny holownik na ostateczną docelową orbitę, orbitę Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) lub orbitalnego depotu z paliwem.
Projekt firmy Space Systems/Loral rozwijano przy finansowym wsparciu California Space Authority. W projekcie brały udział także firmy Microcosm oraz Wilson Composite Technologies.
Koszt opracowania rakiety nośnej oszacowano na 150 mln dolarów. Koszt startu rakiety wynosić miał zaledwie 1-2 mln dolarów. Koszt infrastruktury (barki, kosmiczne holowniki i orbitalny magazyn) oceniono na 700 mln dolarów.
Niestety projekt przerwano na fazie projektowej około 2006 roku.
Wsparcie
 |
Na bieżąco. Za darmo. Codzienne. |
| Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: | |